ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Τον
τελευταίο καιρό βιώνουμε, ως κλάδος, την λογική του παράλογου και πριν να είναι
πολύ αργά θεωρώ ότι όσοι περισσότεροι μπορούμε, οφείλουμε να αντιδράσουμε, να
κάνουμε κάτι.
Την
Παρασκευή 14 Αυγούστου το απόγεμα, παραμονή της γιορτής του Δεκαπενταύγουστου,
λάβαμε στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο το καθηκοντολόγιο και τον κώδικα
δεοντολογίας από τον ΠΣΕΥ. Είπαμε δόξα τω Θεώ, άντε Παναγιά μου το έκανες το
θαύμα σου, αφού ήταν κάτι που περιμέναμε
μήνες τώρα….Κάποιοι συνάδελφοι από τον Μάιο είχαν στείλει σκέψεις και
προτάσεις για να τις κωδικοποιήσουν στον ΠΣΕΥ, επιστημονικές επιτροπές θα
γινόντουσαν από τον ΠΣΕΥ και τη σχολή με προσωπικό ενδιαφέρον και αρμοδιότητα
της Κα Λάγιου, η ΕΝΕ είχε ήδη κάνει θόρυβο με το δικό της καθηκοντολόγιο και
την συνταγογράφηση που διεκδικούσε, συζητήσεις στο Facebook πολλές και περιμέναμε γιατί
–και σωστά- έπρεπε να γίνει σοβαρή δουλειά!!!Στο κάτω κάτω είναι ουσιαστικά το
πρώτο σοβαρό καθηκοντολόγιο που έχει τον ΠΣΕΥ σαν ΝΠΔΔ, την σχολή με
επιστημονικό κύρος αδιαμφησβήτητο και τους επισκέπτες ανά την επικράτεια, από
την ίδρυση των ΤΕΙ και δω, να έχουν πολύ έργο και άπειρες μάχες για τα αλλότρια
και την ταυτότητα του κλάδου, που αποτελούν όλα αυτά μαζί πλούσιο υλικό για την
επικαιροποίηση και αναβάθμιση του ενός και μόνο προ 30ετιας καθηκοντολογίου
μας.
Την
χαρά όμως την διαδέχτηκε ο θυμός, η οργή, η απογοήτευση και η πίκρα. Άνοιξαν
ασκοί του Αιόλου και δημιουργήθηκαν προβλήματα αντί δε να λυθούν ατοπήματα και
θολά σημεία του παρελθόντος διογκώθηκαν. Δημιουργήθηκαν εύλογοι προβληματισμοί
ως και σκέψεις που δεν τιμούν καθόλου όλους όσους εμπλέκονται και κουράστηκαν
για αυτή την δημιουργία. Εγώ θα απευθύνω δημόσια όλους αυτούς τους
προβληματισμούς και τις σκέψεις, θα τις κοινοποιήσω τος στη σχολή όσο και στην
Κα Λάγιου και τον ΠΣΕΥ και θα περιμένω
απαντήσεις έστω και αν αυτές δεν είναι δημόσιες, γιατί είναι αλήθεια πως
κάποιοι δεν επιθυμούν τον δημόσιο διάλογο επειδή δυστυχώς έχουμε αποδείξει ότι δεν έχουμε και
πολύ ωριμότητα γι’ αυτόν στο παρελθόν.
Η
καταληκτική ημερομηνία διαβούλευσης είναι η 6η Σεπτεμβρίου. Θεωρώντας ότι μετά θα συνέλθει η επιτροπή –
που ακόμα δεν μπόρεσα να μάθω τα μέλη που την απαρτίζουν- για να αξιολογήσει
τις επισημάνσεις και τις προτάσεις που θα έχουν σταλεί και να τροποποιήσουν
αναλόγως το προταθέν καθηκοντολόγιο, θα περιμένω απαντήσεις πειστικές σε
περίπτωση που δεν υπάρξει βελτίωση του καθηκοντολογίου και τροποποίηση του
γιατί είμαι αποφασισμένη έστω και μόνη μου να ακολουθήσω ακόμα και την νομική οδό
αν χρειαστεί προκειμένου να μην υπάρχουν αυτές οι τραγικές στρεβλώσεις.
Προφανώς η μεγάλη διαφωνία έχει να κάνει με τα όσα αναφέρονται στο
καθηκοντολόγιο στην κατ’ οίκον φροντίδα υγείας και εν μέρη στον οικογενειακό
προγραμματισμό
1.
Μέρος της βιβλιογραφίας πάνω στην οποία
στηρίζεται το νέο καθηκοντολόγιο είναι και η Υπουργική Απόφαση αρ.Φ.Γ6 9242,
ΦΕΚ 495, τεύχος Β, 5-8-1969 «Περί εγκρίσεως του κανονισμού καθηκόντων
Επισκεπτριών Αδελφών» ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΚΑΘΗΚΟΝΤΩΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΡΙΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ (σελίδα 59)
Από την σύσταση των ΤΕΙ δεν υφίσταται ο όρος «επισκέπτρια αδελφή», το πτυχίο
είναι ένα και όχι δυο όπως είχαν παλιά οι απόφοιτες των σχολών του Ερυθρού και
του ΠΙΚΠΑ κυρίως και όσες εργαζόντουσαν με την διπλή αυτή επαγγελματική ιδιότητα έχουν πλέον συνταξιοδοτηθεί. ΕΙΝΑΙ
ΕΠΙΣΚΕΠΤΡΙΑ/ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΣΚΕΤΟ είτε αρέσει σε μερικούς είτε όχι. Το αν θα
ενταχτεί αυτός ο σκέτα Επισκέπτης Υγείας
στην νοσηλευτική υπηρεσία είναι άλλο θέμα, δεν έχει να κάνει με το
καθηκοντολόγιο και έχουμε γι’ αυτό
«χύσει πολύ μελάνι» όπως χαρακτηριστικά και σωστά λέει συνάδελφος από τα Γιάννενα.
Υπάρχει
μόνο Ελληνική βιβλιογραφία. Διεθνής αξιολογήθηκε έστω και χωρίς αναφορά;
Γίνεται
επίσης αναφορά και στα πρακτικά του 1ου Πανελλήνιου Συνεδρίου Επισκεπτών
Υγείας. Εκεί η Κα Λάγιου μας παρουσίασε το νέο πρόγραμμα σπουδών, μας μίλησε
για τις πιέσεις που δέχεται κύρια από την νοσηλευτική και που τις κατανοούμε
και μείς έτσι κι αλλιώς στην αγορά εργασίας και χαρήκαμε όταν ακούσαμε το διπλωματικά
έξυπνο «γνώση Νοσηλευτικών διεργασιών» όρος που εννοεί ότι έχουμε γνώση για το
πιες είναι και πως γίνονται οι νοσηλευτικές διεργασίες αλλά όχι την επάρκεια
για να εκτελέσουμε νοσηλευτικές πράξεις!! Τι άλλαξε στο όραμα και τον προγραμματισμό
για το μέλλον της ταυτότητας του κλάδου από τότε μέχρι σήμερα Κα Λάγιου;
2.
Ο Επισκέπτης Υγείας είναι ο ίδιος επαγγελματίας
όπου και αν εργάζεται. Στην κατ’ οίκον ας πούμε και σε ένα Νοσηλευτικό Ίδρυμα. Αν
στην πρώτη περίπτωση εκτελεί νοσηλευτικές πράξεις γιατί να μην του επιβληθεί να
τις κάνει και στην δεύτερη;
Αν πάλι εκτελεί νοσηλευτικές πράξεις σε τι
διαφέρει τελικά από τον νοσηλευτή ο οποίος πρόσφατα διεκδικεί την αγωγή υγείας
ας πούμε; Η τις μαίες; Και αν μπορεί να τοποθετεί διουρηθρικό καθετήρα γιατί να
μην μπορεί να εργαλειοδοτήσει σε μια παρακέντηση; Αν μπορεί να κάνει λήψη τεστ
Παπανικολάου γιατί δεν μπορεί να συμμετέχει σε… τοκετό; Γνώσεις με επιλεκτικές
δόσεις έχει; Στην τελική γιατί αυτή η
διάκριση; «λήψη τεστ Παπανικολάου ελλείψει μαιευτή /μαίας» και όχι «καθαρισμός
κατακλίσεων ελλείψει νοσηλευτή»; Είναι προφανές και εξόφθαλμο το άτοπο της όλης
τοποθέτησης που έχει γίνει στο καθηκοντολόγιο νομίζω.
3.
Το επάγγελμα μας είναι από τα κλειστά
επαγγέλματα που από το πρώτο μνημόνιο ακόμα άνοιξαν, μαζί με το σύνολο σχεδόν
των επαγγελμάτων υγείας της ΣΕΥΠ. Για να προστατευτεί αυτό το άνοιγμα από την
αυθαίρετη ερμηνεία του «όλοι μπορούν να τα κάνουν όλα», που είναι και η εμφανής
άποψη του Υπουργείου Υγείας τόσο στον σχεδιασμό της κατ’ οίκον και του
οικογενειακού, όσο και στην έκθεση Μπένου – Λιονη, υπάρχει η διαδικασία της
πιστοποίησης. Αυτό δεν το λάβατε καθόλου υπόψιν ως να μην υπάρχει. Ωστόσο είναι
μέγιστη παράμετρος, μας αφορά και μας θωρακίζει.
Κα
Λάγιου, συνάδελφοι του ΠΣΕΥ, συνάδελφοι. Τι ακριβώς επαγγελματική ταυτότητα
θέλουμε; Προσπαθούμε να την προσδιορίσουμε μέσα από το καθηκοντολόγιο και τελικά
την υποβαθμίζουμε.. Εσκεμμένα; Από άγνοια; Από μια λάθος αντίληψη ότι έτσι θα
ανοίξουν θέσεις εργασίας; Σεις της επιστημονικής κοινότητας έχετε την ευθύνη
της επιστημονικής μας θωράκισης. Δεν έχετε επαφή όμως με την μάχιμη
πραγματικότητα, τα προβλήματα που υπάρχουν σε αυτήν και τους αγώνες που δίνει
κάθε ένας από μας χρόνια για τον κλάδο. Σεις του ΠΣΕΥ ξέρετε – λογικά – τα προβλήματα,
τους αγώνες, τα ατοπήματα, την δυσκολία στην εφαρμογή νόμων και εγκυκλίων αλλά
δεν τα έχετε καταφέρει να τα μεταφέρετε και να συνεννοηθείτε με την επιστημονική
μας κοινότητα και αυτό είναι πλέον ολοφάνερο. Μήπως είναι καιρός να ακουστεί η φωνή
όσων θεωρούν πως η σύνδεση της σχολής με την πραγματική εργασία είναι αναγκαία;
Καλή
η θεωρεία αλλά ξέρετε ή μπορείτε να φανταστείτε τι σημαίνει να φτάνει να σε
χαστουκίζει Διευθύνουσα, να σε απειλούν με μετάθεση ή την αξιολόγηση αν δεν κάνεις
τα αλλότρια που σου ζητούνται, να σε χρησιμοποιούν οι γιατροί σαν γραμματέα και
όχι σαν συνεργάτη; Επειδή εμείς ξέρουμε και μάλιστα πολύ, έχουμε αγανακτήσει με
την έμμεση νομιμοποίηση όλων αυτών που επιθυμούσαν να μας χρησιμοποιούν σαν νοσηλευτές
και την ακύρωση των προσπαθειών μας για την ανάδειξη της διαφορετικότητας από την
νοσηλευτική που έχει ο κλάδος. Ε λοιπόν
δεν είμαστε οι επαγγελματίες που περιγράφετε στην κατ’ οίκον και εν μέρη στον οικογενειακό.
Στο κάτω κάτω , όπως επισημαίνει σωστά συνάδελφος πρώτα αλλάζεις το πρόγραμμα σπουδών
και μετά τα καθήκοντα ποτέ ανάποδα! Επικαιροποίηση, αναβάθμιση, βελτίωση και σωστή
τοποθέτηση περιμέναμε όχι να ακυρώνετε τα πάντα και να μας λέτε έτσι απλά πως ότι
έγινε 25 χρόνια ήταν ένα λάθος.
Δεν
έχει γίνει ποτέ καταγραφή της δουλειάς που έχει γίνει όλα αυτά τα χρόνια στην πρωτοβάθμια.
Δεν γνωρίζετε καν την επιστημονική δουλειά που έχει κάνει η επαρχία, μια μικρή ιδέα
υπήρξε στο συνέδριο μόνο.
Το
υπό διαβούλευση καθηκοντολόγιο σε γενικές γραμμές είναι καλό, συνάδελφοι είμαι σίγουρη
ότι θα στείλουν απόψεις και επισημάνσεις και ελπίζω να τις μελετήσετε και να τις
αξιολογήσετε. Σε ότι όμως αφορά νοσηλευτικά καθήκοντα ή μαιευτικά είναι σε λάθος
κατεύθυνση και ελπίζω να γίνει κατανοητό και να αλλάξει. Αν όχι ελπίζω να υπάρχει
γενναίο επιχείρημα που θα το συνοδεύει εκτός από το εύκολο «τα διδαχτήκαμε» Πρώτον
γιατί δεν τα διδαχτήκαμε όλα, γνωρίσαμε μερικά, δεύτερον γιατί η ημιμάθεια είναι
χειρότερη της αμάθειας, τρίτον γιατί δεν είμαστε νοσηλευτές (εκτός αν έχετε σαν
όραμα τον όρο κοινοτικός νοσηλευτής για τον κλάδο) και πως να το κάνουμε το ότι
ξέρουμε να αλλάζουμε λάμπα δεν μας κάνει ηλεκτρολόγους!!!
Δεν
είναι απειλή, παράπονο και αγανάκτηση είναι. Όλα όσα έγιναν αυτά τα 25 χρόνια
δεν είναι λάθος και θα αγωνιστούμε για να το καταλάβετε και σεις.
Δάφνη
Χαλκιά
ΕΠΙΣΚΕΠΤΡΙΑ
ΥΓΕΙΑΣ!!!!! ΣΚΕΤΟ…..
