Η ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ Η ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ

Ένα άκρως ενδιαφέρον κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα αυγή με αρθρογράφο τον Κο Δημήτρη Τζιάλλα , Ωστόσο δεν θα μπορούσα να το αφήσω ασχολίαστο,

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ
Η ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ ΣΕ ΚΡΙΣΗ

Η ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ Η  ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ

Η Πολιτεία δίνει το στίγμα της με τις πρώτες προσλήψεις μετά από 8 χρόνια, την επανασύσταση του Εθνικού Συμβουλίου Ανάπτυξης Νοσηλευτικής (ΕΣΑΝ) και την εφαρμογή της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ)

Η νοσηλευτική, - όπως σωστά ορίζετε- είναι « άρρηκτα δεμένη ως έννοια με τη φροντίδα και τις ανάγκες του ΠΑΣΧΟΝΤΟΣ,» και περνάει τέτοια «δομική κρίση» που ψάχνοντας εναγωνίως σημεία ισορροπίας, επαναπροσδιορίζει την ταυτότητά της , υποκαθιστώντας και επιμένοντας αναξιοπρεπώς να αγνοεί επαγγέλματα που κυρίως ασχολούνται με την φροντίδα και τις ανάγκες του ΥΓΙΟΥΣ  ώστε αυτός να μην γίνει πάσχων

Είναι η διαδικασία του «κρίνειν» εύκολη; Πάντα. Είναι ίδιον των Ελλήνων να κρίνουν, να (επι)κρίνουν και να (διά)κρίνουν μόνο τις αλήθειες πάνω στις οποίες μπορούν να στοιχειοθετήσουν την δική τους θεωρία

Είναι η διαδικασία του «αξιολογείν» τόσο ανέφικτη; Σε μια κοινωνία που όντως ο γιαλός είναι στραβός και σίγουρα πάντως η βάρκα καλά αρμενίζει, ναι.

Η κρίση (νοητική λειτουργία), αποτελεί εργαλείο βελτίωσης όταν συνοδεύετε από γνωστικό υπόβαθρο και παιδεία. Αλλιώς οδηγεί σε αναξιοκρατικές τοποθετήσεις και παθογένειες, οι οποίες οδηγούν στην κρίση της παρακμής. Χρήση πρωτοκόλλων, επαγγελματικά δικαιώματα και κώδικες δεοντολογίας δεν χτίζουν -ως θα όφειλαν – την μεγάλη νοσηλευτική που αγκαλιάζει και σέβεται τα διακριτά όρια των επαγγελμάτων που την απαρτίζουν. Κατανοούμε το πρόβλημα; Εξαρτάται αν είμαστε με τον γιαλό ή  την βάρκα

Τι κάνουμε;

Για να δράσουμε θα πρέπει να κατανοήσουμε το ίδιο το πρόβλημα

Να παραδεχτούμε τις παθογένειες

Να ξεπεράσουμε την στενή κλαδική μας λογική

Υπάρχει πεδίο ισορροπίας και δημιουργικότητας αρκεί ξεκάθαρα να υπάρχουν:

*         νοσηλευτικές υπηρεσίες που πρέπει να παράγουμε ως χώρα και αυτές να δημιουργούν εξειδικευμένους νοσηλευτές

*         υπηρεσίες φροντίδας υγειούς πολίτη και Δημόσιας Υγείας που πρέπει και αυτές να τις παράγουμε ως χώρα, με εξειδικευμένους Επισκέπτες/τριες Υγείας και κατά περίπτωση Επόπτες Υγείας, Κοινωνικούς Λειτουργούς και γενικά Λειτουργούς Δημόσιας Υγείας

*         δημιουργούμε το θεσμικό εκείνο πλαίσιο που θα διασφαλίζει τις υπηρεσίες αυτές(θεσμική θωράκιση).

*         αφουγκραζόμαστε, δρούμε και (αντι)δρούμε στο σύστημα για να πετύχουμε διορθώσεις

Απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια είναι η σωστή «επι‐κοινωνία» των μερών: νοσηλευτών ‐ φορέων ‐ Πολιτείας. Να μιλήσουν την ίδια γλώσσα. Να προτείνουν, να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν πολιτικές υγείας σύγχρονες με σύγχρονη νοοτροπία και σύγχρονα εργαλεία. Όλοι, νομικά πρόσωπα και φορείς των επαγγελμάτων υγείας να έχουν ουσιαστική, ισότιμη και ισάριθμη συμμετοχή. Είναι καλός ο διάλογος που ξεκίνησε στο επιτέλους αναβαθμισμένο ΕΣΑΝ. Ωστόσο  υπάρχει ένα παρελθόν και είναι λίγο αβέβαιο και θολό το μέλλον του «κρίνειν». Και είναι  αυτό το παρελθόν που οδηγεί σε συμπεράσματα πολλές φορές άδικα, σίγουρα όμως όχι εντελώς αβάσιμα.

Το ΕΣΑΝ είναι καθαρά για την ανάπτυξη του μεγαλύτερου κλάδου από τους επαγγελματίες υγείας: των νοσηλευτών. Μαίες, Επισκέπτες Υγείας δεν έχουν την μεταχείριση και την πολιτικά ισότιμη αντιμετώπιση από τον συγκεκριμένο κλάδο και αυτό από μόνο του κάνει τον διάλογο και αυτή την προσπάθεια ιδιαίτερα δύσκολη. Η διαφαινόμενη νέα προοπτική είναι ευχή και διάθεση, όμως επιβάλετε μια στάση από πλευράς του οργάνου που θα δώσει το ξεκάθαρο μήνυμα αυτής της νέας προοπτικής στα πλαίσια της ορθά επιχειρούμενης αναβάθμισης. Το κέντρο βάρους δεν είναι η νοσηλευτική και δορυφόροι οι επαγγελματίες υγείας και το σύστημα. Το κέντρο βάρους είναι ο πολίτης (χρήστης) και ο πολίτης (εργαζόμενος) και δορυφόροι του όλα τα επαγγελματία υγείας και το διαμορφούμενο σύστημα Αυτό αποτελεί την ιδιοποιώ διαφορά Σε αυτή την βάση αν διαισθανόμασταν ως κλάδος την λειτουργία του καλύτερου θεσμικού οργάνου, η συμμετοχή και η στήριξή μας θα ήταν καθολική. Προς το παρόν είναι επιφυλακτική και συζητήσιμη.

«Όποιος δεν βλέπει τα παραπάνω ως αναγκαίες συνθήκες δράσης με μια αλλαγή στο λογισμικό τού «κρίνειν», είναι καταδικασμένος να ξεπεραστεί από τις καταστάσεις.»

Δάφνη Χαλκιά

Επισκέπτρια Υγείας