Έχουμε για να επικοινωνούμε, μια από τις περιεκτικότερες
και τις ομορφότερες γλώσσες του πλανήτη. Είμαστε οι μόνοι, σαν λαός, που τον ήχο
της φύσης τον μετατρέψαμε σε λέξη και ορίσαμε
τις ίδιες τις έννοιες για να περιγράψουμε
αυτό που θέλουμε… οι λέξεις μας μπορούν να είναι ακόμα και εικόνες… λέμε ας
πούμε θρόισμα αεράκι, αερικό και «αισθανόμαστε»
«ακούμε» αυτό που οι λέξεις ορίζουν
Χρησιμοποιούμε δυο τρία γράμματα
για να αλλάξουμε νόημα και σημασία όπως το δια
που ξέρουμε πως αν το βάλουμε στην πλοκή (την δράση) θα ορίσουμε την κακή σχέση και την υπόγεια συναλλαγή
που είναι η διαπλοκή….ή αν το βάλουμε μπροστά από τον χωρισμό (που έχει και την
έννοια της απώλειας) θα προκύψει ο διαχωρισμός που είναι η καθαρή και χωρίς αστερίσκους
τοποθέτηση σε κάποια οριζόμενη ομάδα. Όπως το παρα που μπροστά από το
φράζω (εμποδίζω) γίνεται αυτό που εύκολα κάνουν όσοι δεν κατανοούν ή όσοι
εσκεμμένα χρησιμοποιούν αυτή την μέθοδο… παραφράζω!! Κάτι παρόμοιο κάνει με το
(παρα)ποιώ, (παρα)κάνω, (παρα)λέω…. Χρησιμοποιούμε και ένα μαγικό σύμφωνο με
ένα τόνο που μπορεί να αλλάξει τα πάντα: το διαζευκτικό η. « Ω, αυτό το
«ή»
έκφραση περιπαιχτικής και ευγενικής ταυτόχρονα
ακριβολογίας,
αμφίθυμο χαμόγελο μιας αμετάδοτης και αμέτοχης σοφίας
που στρέφει σκωπτικά προς τον εαυτό της και τους άλλους
γνωρίζοντας καλά πως ακατόρθωτη είναι
η ακρίβεια, πως ακρίβεια δεν υπάρχει, (γι’ αυτό κι
ασυχώρετο
το ύφος το πομπικό της βεβαιότητας, - ο θεός να μας
φυλάει).
«Ή», διαζευκτικό, σεμνή συνέπεια στο μυστήριο της
αοριστίας,» Γ.Ρίτσος
Η γλώσσα μας χρησιμοποιεί λέξεις που από μόνες τους προσδιορίζουν
τα πάντα .. λέμε ας πούμε ΝΟΣΗΛΕΥΤΗΣ
και εννοούμαι αυτόν που «έχοντας λάβει επιστημονική εκπαίδευση ασχολείται με
την νόσο και την φροντίδα του νοσούντος». Λέμε ΕΠΣΚΕΠΤΗΣ και εννοούμαι αυτόν που
επι-σκοπεί (ρήμα σκοπέω σκοπώ) δηλαδή 1.
βλέπω, εξετάζω, παρατηρώ 2. εξετάζω, θεωρώ, προσέχω,
φροντίζω 3. αναζητώ, ψάχνω
Τώρα πως καταφέραμε να τα μπλέξουμε όλα αυτά στην καθημερινή
εργασιακή μας πραγματικότητα 30 χρόνια στο επάγγελμα και ακόμα δεν το κατάλαβα.
Όπως φαντάζομαι δεν το κατάλαβαν και πολλοί από τους συνάδελφους εκτός αν είχαν
να αντιμετωπίσουν ιδιαίτερες εργασιακές καταστάσεις που τις λέμε αλλότρια ή
εργασιακές παθογένειες,,,,
Κι όμως! Ειδικά
αυτοί οι δύο επαγγελματικοί κλάδοι είναι παράλληλες λωρίδες στον ίδιο δρόμο που
ακουμπάν μεταξύ τους όταν ο δρόμος στενεύει αλλά παραμένουν πάντα παράλληλες!
Τα μπερδέψαμε! Μετά μπερδευτήκαμε και μείς και αρχίσαμε να αναπτύσσουμε
επιχειρηματολογία για να υποστηρίξουμε τα μη στηριζόμενα που όμως τα
πραγματοποιούμε!!! Ύστερα έρχεται η φαγωμάρα και οι άλλοι που φταίνε, και το σύστημα
που είναι τέτοιο και τα προγράμματα σπουδών και οι θέσεις ανεργίας και και και …..
ΙΑΤΡΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ!!! Αντί ας πούμε να έχει επιβληθεί μαζί
με τον Γιατρό Εργασίας και τον Τεχνολόγο να υπάρχει νοσηλευτής ΚΑΙ επισκέπτης,
εμείς το ΚΑΙ το κάναμε Ή και πρακτικά χάσαμε την θέση αφού την μοιραζόμαστε με
τον νοσηλευτή! Έτσι ένας αριθμός συναδέλφων που δουλεύει σε τέτοια ιατρεία
προσπαθεί να επιβάλει τις νοσηλευτικές πράξεις που εκτελεί σαν υποχρεωτικές και
αναγκαίες για τον κλάδο! Την ίδια στιγμή Επισκέπτες Υγείας Νοσοκομείων που με
αυτές τις ίδιες πράξεις τους έχουν στα ΤΕΠ να κάνουν διαλογή στην εφημερία ή στα τμήματα να κάνουν τον νοσηλευτή,
αγωνίζονται να αποδείξουν πως όταν τις εκτελούν είναι αλλότρια…..
Και ενώ στην κατ’οικον νοσηλεία συνάδελφοι εκεί τις
αιμοληψίες τις θεωρούν μέσα στα καθήκοντα τους και τις διεκδικούν – αφού και
καλά τις διδαχτήκαμε στη σχολή-, στα κέντρα αιμοδοσίας αυτή ακριβώς η αιμοληψία
είναι το μόνιμο πρόβλημα των αλλότριων καθηκόντων!!!
Σχολικοί νοσηλευτές είναι ο κωδικός Π25 που έχει μέσα του
και τους νοσηλευτές και τους επισκέπτες και προς Θεού δεν πρέπει να διαχωριστεί
γιατί οι Επισκέπτες σε χωριστό κωδικό δεν θα διοριστούν ποτέ , την ίδια στιγμή
που οι επικουρικοί κατάλογοι των ΥΠΕ έχοντας κοινό κωδικό για νοσηλευτές και επισκέπτες
αυτό, δεν μπορεί να αφήσει πεδίο για να διοριστούν
οι επισκέπτες…..
Τα μπερδέψαμε , μπερδευτήκαμε και ανακαλύψαμε πως μπορούμε
άνετα να διαφωνούμε και να διαφωνούμε και να μην ακούμε τι λέει ο συνομιλητής μας,
Ανακαλύψαμε πως είναι πιο βολική η (παρα)φραση, η (παρα)ερμηνεία, το
(δια)φωνειν ή ακόμα και η προσωπική επίθεση από το πιο απλό: να δούμε το πτυχίο
μας τι γράφει και να κουβεντιάσουμε… Ίσως τότε να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τι
πραγματικά θέλει να πει ο ποιητής…….
Γιατί καλά το ξέρουν οι ποιητές: καμωμένοι είμαστε από το
υλικό, το άυλο, του χρόνου και των λέξεων. Κι αν έχουμε μια καλή δουλειά να
κάνουμε, αυτή είναι να στοχαστούμε σχετικά με το τι είναι και πώς μας
δυναστεύει ο χρόνος, τι είναι και πώς μας απελευθερώνουν οι λέξεις. Αυτή είναι
η διαλεκτική της ζωής: Χρόνε, εσύ μας οδηγείς στον όλεθρο, μα με τις λέξεις τον
όλεθρο ας τον κάνουμε γλέντι, έστω κι αν ξέρουμε πώς τελειώνουν τα γλέντια που
θέλουν να είναι κεράκια στο σκότος του χρόνου. Γ.-ΙΚΑΡΟΣ
ΜΠΑΜΠΑΣΑΚΗΣ
ΔΑΦΝΗ ΧΑΛΚΙΑ
ΕΠΙΣΚΕΠΤΡΙΑ ΥΓΕΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου