1936!
Από το νοσοκομείο Παίδων στην Αθήνα (η διευθύνουσα του ήταν Αγγλίδα), ξεκινάν οι πρώτες Επισκέπτριες
– Αδελφές . Το 1938 η σχολή του Παίδων κλείνει. Η Αγγλίδα διευθύνουσα αποφασίζει
να την αναβαθμίσει όμως, οπότε τότε ξεκινά
και η πρώτη αυτοτελής σχολή στα αγγλικά πρότυπα
και στα δεδομένα της εποχής…. Ήρθε ο πόλεμος , η κατοχική πραγματικότητα που κράτησε
σαν μεγαλύτερη ανάγκη το «αδελφή». Ωστόσο το 1945 είναι το πρώτο έτος της μετα κατοχής
εποχή που οι εισαγόμενες πρέπει να έχουν απολυτήριο γυμνάσιου, πράγμα που από μόνο
του για τα τότε δεδομένα έκανε τη σχολή να υπερέχει έναντι των άλλων νοσηλευτικών
σχολών! Η σχολή ξανά αναβαθμίζετε. Προστίθεται 1 ακόμα έτος σπουδών στα ήδη 3
υπάρχοντα, το οποίο ασχολείται αποκλειστικά με την Δημόσια Υγιεινή και τόσο οι απόφοιτες
όσο και οι σπουδάστριες – σαν πολυδύναμες Επισκέπτριες Υγείας- αναλαμβάνουν τα λοιμώδη
και δη τον αντιφυματικό εμβολιασμό, την Αγροτική Υγιεινή και το 1962 ξεκινούν
και τον αντιδιαβητικό αγώνα!!! Η σχολή -κεντρικός πυλώνας και καθοδηγητής όλης
της Δημόσιας Υγιεινής της Ελλάδας έχει οικονομική αυτοτέλεια και είναι η μόνη σχολή
της οποίας το ΔΣ λογοδοτεί απευθείας στον Υπουργό Υγείας (1)
Έρχονται
και άλλες μεταρρυθμίσεις. Γίνεται ΤΕΙ, ξεχωρίζει το «αδελφή» από τον τίτλο της
και μένει μόνο το Επισκέπτρια, μπαίνουν άνδρες στο επάγγελμα, ιδρύεται ο ΠΣΕΥ, εισάγετε
ο θεσμός και η έννοια της ΠΦΥ και της Αγωγής Υγείας, μιλάνε κάποια στιγμή και
για ενιαία τριτοβάθμια βαθμίδα εκπαίδευσης που μένει μόνο σαν πόθος τελικά, ιδρύεται η Ανώτατη
Νοσηλευτική, και τελικά φτάνουμε στο σχέδιο Αθηνά και την σχολή να γίνεται κατεύθυνση
κοινοτικής υγείας…..
2016!
80 χρόνια μετα και 30
και κάτι από την ύπαρξη μας σαν ΤΕΙ! Τι έχουμε σαν κλάδος; Τι είμαστε σαν
κλάδος; Θεωρητικά έχουμε περάσει την … εφηβεία (!!), είμαστε στη φάση της ωριμότητας
αν και μάλλον έχουμε ολίγον από οστεοπόρωση, σπονδυλαρθρίτιδα και μπόλικη γεροντική
άνοια
Έχουμε
ένα σύλλογο που προσπαθεί αλλά δεν μπορεί να διαχειριστεί κρίσεις, που κατάφερε
να γίνει ΝΠΔΔ αλλά δεν κατάφερε να οργανωθεί σωστά, που θυμώνει όταν γκρινιάζουμε
αλλά δεν αναρωτιέται γιατί και δεν ξέρει την λέξη συγνώμη
Έχουμε
διάσπαρτους συνάδελφους που προσπαθούν να παράγουν έργο και με όσα προβλήματα αντιμετωπίζουν
να αναγκάζονται να τα λύνουν μόνοι τους και άλλοι να το καταφέρνουν και να μεγαλουργούν
άλλοι να απογοητεύονται και να τα παρατάνε. Συμβαίνει σε όλα τα επαγγέλματα, έτσι
και στο δικό μας, έχουμε και αυτούς που βολεύτηκαν όπως εκείνους συνέφερε, ανεξάρτητα
αν αυτό το «βόλεμα» έκανε και κάνει κακό σε όλο τον κλάδο
Έχουμε
στρατιά ανέργων, που αγανακτισμένοι, είναι επιρρεπής στην κακόβουλη κριτική και
σε ιδέες μετεξέλιξης του κλάδου που πιθανόν να τους έδινε κάποια ελπίδα για θέση
εργασίας, καμία όμως σχέση δεν έχει αυτό με την φιλοσοφία του επαγγέλματος και
με την πραγματικότητα
Έχουμε
και μια σχολή αφανή και διχασμένη. Με ένα πρόγραμμα σπουδών μικρότερο των
δυνατοτήτων του κλάδου και των προκλήσεων της εποχής. Με εμφανή – δυστυχώς- την
έλλειψη επικοινωνίας και προφανώς και συνεργασίας με τον ΠΣΕΥ
Θα
μου πείτε γιατί τα γράφω όλα αυτά. Γιατί άλλο τρόπο δεν έχω να ενημερώσω όσους
μπορούν να ακούν για όσα με προβληματίζουν, για όσα γνωρίζω ότι πρέπει να
λυθούν άμεσα, για όσα πρέπει να υπάρχει ενημέρωση μιας και ο επίσημος ΠΣΕΥ δεν
μας έχει συνηθίσει στο να μας ενημερώνει.
Τον τελευταίο καιρό έχει
ξανά αρχίσει ο Εθνικός διάλογος για την παιδεία. Ταυτόχρονα ξανά αξιολογούνται
οι σχολές βάση του σχεδίου ΑΘΗΝΑ! Πάντα πίστευα πως είναι μια ευκαιρία αλλά και
ευθύνη της σχολής να βρει τρόπο να κάνει όλες τις απαιτούμενες ενέργειες ώστε
το πτυχίο να είναι αναγνωρίσιμο στο εξωτερικό και να μας δώσει να καταλάβουμε
προς τα που πάει το μέλλον του επαγγέλματος. Πρόσφατα το Υπουργείο Παιδείας,
Έρευνας και Θρησκευμάτων ανακοίνωσε ότι «δίνει σήμερα διέξοδο ανταποκρινόμενο στις απαιτήσεις των
ενδιαφερομένων και στις διεθνείς υποχρεώσεις μας εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης»
με την ενεργοποίηση και πάλι του ΣΑΕΠ (Συμβούλιο Αναγνώρισης Επαγγελματικών
Προσόντων), ενώ αυτήν την αναγνώριση την
έχουν αυτή τη στιγμή οι οικείες επαγγελματικές
οργανώσεις που είναι οργανωμένες ως Νομικά
Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου. Συνεργασία σχολής ΠΣΕΥ μου κάνει εμένα όλο αυτό…..
Αλλά εδώ που τα λέμε δεν έχουν γίνει ποτέ
πράξεις, ενέργειες ή προγράμματα με εθνική εμβέλεια και συνεργασία με τον ΠΣΕΥ
και με Επισκέπτες Υγείας που ήδη είναι στην παραγωγή και που θα μπορούσαν να
είναι κεντρικές πράξεις εξωστρέφειας….. Οι καιροί αλλάζουν και η καινοτομία
πάει πια αντάμα με την πρωτοπορία! Και τα δυο είναι απαραίτητα για την επιβίωση
πια του κλάδου. Όμως στο πρόγραμμα σπουδών δεν υπάρχουν μαθήματα marketing, βιωματικών τεχνικών, ψυχολογίας ακόμα και τέχνης ….. Αντίθετα κάποια μαθήματα
νοσηλευτικής έγιναν πεδίο μεγάλων αντιπαραθέσεων για το αν μπορούμε η όχι να
κάνουμε και νοσηλευτική!!! Ποιο είναι το όραμα σας για την σχολή μας Κα Λάγιου;
Ποιο είναι το αύριο για το οποίο εκπαιδεύεται τους φοιτητές σας; Ποια είναι
εκείνη η ρότα, η κατεύθυνση που πρέπει να έχουν; Έτσι για να ξέρουμε και μείς
οι παλιοί τι έχουμε να περιμένουμε και για πιο δρόμο πρέπει να ανοίγουμε
μονοπάτια.
Διαβάζω
τα παράπονα και την απελπισία των νέων ανέργων συναδέλφων. Το δημόσιο είναι σχεδόν
απατηλό όνειρο και ψάχνουν μια θέση στον ιδιωτικό τομέα. Και γω θέλω να τους πω
«γιατί δεν κάνετε εσείς οι ίδιοι μια δική σας δουλειά» και σταματώ γιατί για να
την κάνουν θα πρέπει να έχουν δικαίωμα υπογραφής και να έχουν κοστολογημένες
τις πράξεις που θα πραγματοποιούν. Για να γίνουν αυτά θα πρέπει να φτιαχτεί καθηκοντολόγιο
και πρωτόκολλα…. Ποιος αγαπητοί συνάδελφοι έχει μεριμνήσει; Ο ΠΣΕΥ έστειλε σε διαβούλευση
μέσω email,
σε όσους είναι αυτής της λογικής, ένα καθηκοντολόγιο που στο κομμάτι κυρίως της
κατ’ οίκον νοσηλείας έγινε αιτία επαγγελματικού διχασμού. Τώρα μια επιτροπή πρέπει
να το επεξεργαστεί και μετά να πάει σε γενική συνέλευση για να εγκριθεί…. Και ο
χρόνος περνάει. Και το σχέδιο Μπένου -Λιονη για την ΠΦΥ αρχίζει να εφαρμόζετε
και οι άλλοι επαγγελματίες είναι ήδη έτοιμοι γιατί, ας μην ξεχνάμε, αρχικά στη λογική
του «όλοι όλα», όταν απουσίαζαν οι μαίες θα μπορούσαμε να κάνουμε τεστ Παπ,
όταν απουσιάζουμε τα εμβόλια τα κάνουν νοσηλευτές ( άλλαξε αυτό και έγινε κάθε επαγγελματίας
υγείας ανάλογα με το καθηκοντολόγιο του)!! Τώρα είναι να αναρωτιέμαι: ποιο ΔΣ
θα κάνει αυτή την γενική συνέλευση; Το προσωρινό ή αυτό που ΘΑ ψηφιστεί ΑΝ και ΟΤΑΝ
γίνουν εκλογές; Και γιατί να μην γίνει μια ημερίδα (για να μπορούν και να υπάρχουν
εκπαιδευτικές άδειες) στο τέλος της οποίας να υπάρχει γενική συνέλευση όπου θα συζητηθούν
όλα τα θέματα που απασχολούν τον κλάδο, το καθηκοντολόγιο, τα πρωτόκολλα, την επιστημονική
επιτροπή που θα έπρεπε εξ αρχής να είχε αναλάβει αυτό το εγχείρημα και ότι άλλο
τέλος πάντων υπάρχει; Και στο συνέδριο περιμέναμε κάτι τέτοιο που τότε δυστυχώς
δεν έγινε. Ο χρόνος περνάει και δεν είναι υπερ μας δυστυχώς .
Οι
συνάδελφοι της επαρχίας αισθανόμαστε πως είμαστε σε δεύτερη μοίρα, η φωνή μας δεν
φτάνει μέχρι την Αθήνα και το χειρότερο δεν μας θέλετε γενικά στα πόδια σας! Άδικο
αυτό, συμφωνώ, μα πολλές φορές αυτή η αίσθηση είναι τόσο έντονη που μας κάνει
να σας αδικούμε. Είμαστε λίγοι για να έχουμε την πολυτέλεια τέτοιων αισθημάτων.
Όλοι μαζί, και ας είμαστε σκόρπιοι, μπορούμε να κάνουμε τον κλάδο να βρει τον βηματισμό
του. Εσείς στην ΠΔΕ αναγκαστικά ακούτε παράπονα περισσότερα από τα ενδεχόμενα μπράβο
τα οποία τον τελευταίο καιρό είναι και έντονα. Πριν αρχίσετε να αντιδράτε σα μικρά
παιδιά που τους πήραν το αγαπημένο τους παιχνίδι μπείτε στη λογική να σκεφτείτε
γιατί γίνετε αυτό, τι δεν κάνετε σωστά. Και αμη τι άλλο ενημερώστε μας για ότι κάνετε.
Τόσα έγγραφα ας πούμε μας είπατε στη συνέλευση ότι στείλατε, τόσες παρεμβάσεις κάνατε
γιατί δεν βγάζετε ποτέ μια ανακοίνωση; Εκλογές δεν έγιναν, έχει περάσει τόσος καιρός
και δεν μας έχετε ενημερώσει όχι μόνο για
το πότε θα γίνουν, αλλά για το γιατί δεν έγιναν και τι ενέργειες έχετε σκοπό να
κάνετε ή κάνατε ενδεχομένως. Ενημερώστε μας δεν είναι κακό. Δεν εννοώ φυσικά εμένα
προσωπικά ή τους άλλους υποψήφιους. Εννοώ όλους τους επισκέπτες. Μπορεί η ιστοσελίδα
να θέλει αναβάθμιση, μπορεί με την τεχνολογία να μην τα έχετε και πάρα πολύ καλά
άλλα ανακοινώσεις μπορείτε να ανεβάζετε. Είναι άκομψο να μας ζητάτε μόνο την συνδρομή
μαζί με χαρτιά που ήδη έχετε στον φάκελο μας! Και είναι άτοπο να πιστεύετε ότι όποιος θέλει
να μάθει κάτι να πάρει τηλέφωνο στο σύλλογο…. Το πολύ – πολύ να κάνει άκομψες κριτικές
στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης!!
Είμαστε
λίγοι, είμαστε σκόρπιοι μα αγαπάμε αυτό που κάνουμε και κάποιοι είναι και τόσο ρομαντικοί
που πιστεύουν πως το επάγγελμα μας αρχίζει από την ψύχη μας και τελειώνει με την φαντασία μας!!
Ας εργαστούμε προς αυτή την κατεύθυνση και όχι προς την αβάσταχτη ελαφρότητα του
τώρα! Δεν θα μας περιμένει ο καιρός άλλο. Θέλει άλλη νοοτροπία . Σκεφτείτε το!
Δάφνη
Χαλκιά
(1(1)
Τα
αναφερόμενα ιστορικά στοιχεία είναι από το προσωπικό αρχείο της Κας Αφροδίτης Παπαδοπούλου,
απόφοιτο του 1948, Υπεύθυνη Εκπαίδευσης και Διευθύνουσα σπουδών από το 1954 και
Διευθυντρίας της σχολής από το 1962 μέχρι το 1982.