25η Νοεμβρίου: Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, με απόφασή της στις 17 Δεκεμβρίου 1999, ανακήρυξε την 25η Νοεμβρίου ως Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών για να αναδείξει ένα σημαντικό πρόβλημα με παγκόσμια διάσταση. Η Ημέρα αυτή είχε καθιερωθεί ήδη από το 1981 από γυναικείες οργανώσεις, σε ανάμνηση της φρικτής δολοφονίας των τριών αδελφών Μιραμπάλ, πολιτικών αγωνιστριών από την Δομινικανή Δημοκρατία, με διαταγή του δικτάτορα Τρουχίλο.

Στατιστικά Στοιχεία για την Ελλάδα:

·         Η βία κατά των γυναικών είναι κυρίως υπόθεση ενδοοικογενειακή, καθώς το 68% των γυναικών που υπέστησαν κακοποίηση είναι έγγαμες.

·         Το 16% των γυναικών που απευθύνθηκαν στα Συμβουλευτικά Κέντρα είναι αλλοδαπές.

·         Από το σύνολο των αλλοδαπών γυναικών - θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, περίπου τέσσερις στις δέκα προέρχονται από τα Βαλκάνια.

·         Η αντίληψη ότι η κακοποιημένη γυναίκα είναι συνήθως χαμηλού μορφωτικού επιπέδου και εισοδήματος, δεν επιβεβαιώνεται. 7 στις 10 γυναίκες - θύματα είναι δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ή και ανώτερης ή ανώτατης εκπαίδευσης. Το ίδιο ισχύει και για την οικονομική κατάσταση, καθώς 6 στις 10 γυναίκες που έχουν υποστεί κακοποίηση βρίσκονται σε μέτρια ή καλή οικονομική κατάσταση.

·         Περισσότεροι από τους μισούς δράστες είναι δευτεροβάθμιας ή ανώτερης και ανώτατης εκπαίδευσης, ενώ ένας στους δέκα εκ των δραστών είναι άνεργος

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/worldays/74#ixzz3K1F7Paib

Με αφορμή αυτήν την ημέρα, η πρώην Επίκουρος Καθηγήτρια στη σχολή μας, με πλούσιο έργο σε υπηρεσίες πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας αλλά και συν οργανωτής πολλών Μ.Κ.Ο μεταξύ των οποίων και η εταιρεία οικογενειακού προγραμματισμού που έδωσε νόημα τόσο στον οικογενειακοί προγραμματισμό όσο και την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση Κα Βασιλική Μαργαριτιδου – Τιμπαλέξη, μας έστειλε κάποιες σκέψεις της που δημοσιεύουμε αυτούσιες γιατί θεωρούμε πως

ü  Είναι αναμφισβήτητα σωστές

ü  Πρέπει να αποτελέσουν βάση συζήτησης για τα πρωτόκολλα και όχι μόνο για τη συγκεκριμένη περίπτωση αλλά γενικότερα

ü  Πρέπει επι τέλους να αρχίσουμε να διεκδικούμε τον ρόλο μας σαν επαγγελματίες υγείας σε όλους τους τομείς που εμπλεκόμαστε ως τέτοιοι.

Υγειονομικά πρωτόκολλα για τα θύματα ΣΒ EIGE (2013)^*

Τα υγειονομικά πρωτόκολλα, τα οποία θέτουν τα πρό­τυπα που διέπουν τις διαδικασίες εξέτασης παραπομπής παρέμβασης τεκμηρίωσης και αξιολόγησης, αποτελούν τις αποκρίσεις των επαγγελ­ματιών υγείας για την αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας των γυναικών θυμάτων ΣΒ, πρέπει δε κατά την κατάρτισή τους να λαμβάνονται υπόψη οι ειδικές ανάγκες της συγκεκριμένης κατηγορίας γυναικών. Οι υπηρεσίες υγείας που παρέχονται βάσει αυτών των πρωτοκόλλων είναι ιδιαίτερα σημαντικό να διακρίνονται για την υψηλή τους ποιότητα, να διασφαλίζουν την ασφάλεια των γυναι­κών και να τις βοηθούν να ανακάμψουν.

Ένδεκα κράτη μέλη (Βέλγιο, Τσεχική Δημοκρατία, Ιρλαν­δία, Ισπανία, Κύπρος Λετονία, Κάτω Χώρες Αυστρία, Σλο­βακία, Φινλανδία και Ηνωμένο Βασίλειο) και η Κροατία ανέφεραν ότι εφαρμόζουν εθνικά υγειονομικά πρωτό­κολλα. Οκτώ κράτη μέλη (Βέλγιο, Τσεχική Δημοκρατία, Ισπανία, Κύπρος Κάτω Χώρες Αυστρία, Σλοβακία και Ηνωμένο Βασίλειο) εφαρμόζουν εθνικά πρωτόκολλα σε όλα τα αναγνωρισμένα υγειονομικά ιδρύματα: νοσο­κομεία, κέντρα εξυπηρέτησης έκτακτων περιστατικών, κέντρα υπηρεσιών μητρότητας κέντρα υπηρεσιών ανα­παραγωγικής υγείας κέντρα υπηρεσιών γενικών ιατρών και υπηρεσιών ψυχικής υγείας. Εννέα κράτη μέλη (Βέλγιο, Τσεχική Δημοκρατία, Ιρλανδία, Ισπανία, Κύπρος Κάτω Χώρες Αυστρία, Σλοβακία και Ηνωμένο Βασίλειο) και η Κροατία εφαρμόζουν εθνικά υγειονομικά πρωτόκολλα στα νοσοκομεία και στα κέντρα εξυπηρέτησης έκτακτων περιστατικών. Η Λετονία εφαρμόζει εθνικά υγειονομικά πρωτόκολλα μόνο στις υπηρεσίες αναπαραγωγικής υγείας η δε Φινλανδία μόνο στις υπηρεσίες μητρότητας Η Κροατία και η Ιρλανδία δεν εφαρμόζουν υγειονομικά πρωτόκολλα στις υπηρεσίες αναπαραγωγικής υγείας και στις υπηρεσίες γενικών ιατρών. Επιπλέον, η Κροατία δεν εφαρμόζει υγειονομικά πρωτόκολλα στις υπηρεσίες μητρότητας και στις υπηρεσίες ψυχικής υγείας.

Ουσιαστική ισότητα - Συστάσεις

• Πρέπει να θεσπισθούν εθνικά υγειονομικά πρωτόκολλα για την παροχή υπηρεσιών από συγκεκριμένες κατηγορίες επαγγελ-ματιών υγείας, ιδίως από τους γενικούς ιατρούς, το προ-σωπικό των νοσοκομείων, τους ψυχολόγους / ψυχιάτρους, τους παρέχοντες υπηρεσίες οικογενειακού προγραμματισμού, όπως είναι οι μαίες, και τους επισκέπτες υγείας.
• Οι γενικοί ιατροί / οικογενειακοί ιατροί πρέπει να λαμβάνουν κατάλληλη εκπαίδευση προκειμένου να εντοπίζουν και να ικανοποιούν τις ανάγκες των γυναικών θυμάτων βίας. Πρέπει επίσης να εξοικειώνονται με τη χρήση των υγειονομικών πρωτοκόλλων.   
• Σε κάθε νοσοκομείο πρέπει να υπάρχει ένα ειδικευμένο και κατάλληλα εκπαιδευμένο μέλος τou προσωπικού που θα μεριμνά προκειμένου το σύνολο του νοσηλευτικού προσωπικού:

            □          να είναι κατάλληλα εξοπλισμένο για τον εντοπισμό και τη δέουσα απόκριση στις ανάγκες της σωματικής και ψυχικής υγείας γυναικών που έχουν υποστεί ΣΒ

            □          να διαθέτει βασικές γνώσεις σχετικά με τη ΣΒ

            □          να γνωρίζει τα πρωτόκολλα παρέμβασης ή προστασίας.

• Πρέπει να παρέχεται σε τακτική βάση κατάρτιση στο προσωπικό σχετικά με τη χρήση και επωφελή εφαρμογή πρωτοκόλλων.
• Τα πρωτόκολλα πρέπει να διευθετούν τα ακόλουθα θέματα:

            □          θέσπιση προτύπων για συνήθη έρευνα, εκτίμηση και αξιολόγηση

            □          έντυπα τεκμηρίωσης περιλαμβανομένης της φωτογρα-φικής τεκμηρίωσης

        □          εφαρμογή της αρχής της εμπιστευτικότητας με στόχο τη διασφάλιση της ασφάλειας και της προστασίας των γυναικών θυμάτων βίας

         □          θέσπιση προτύπων για την αποθήκευση αρχείων / την προστασία της ιδιωτικής ζωής / τη χρησιμοποίηση δεδο-μένων προσωπικού χαρακτήρα στο πλαίσιο δικαστικών διαδικασιών

            □          υποβολή εκθέσεων σχετικά με περιστατικά ΣΒ στις αρμόδιες αρχές

           □          στο πλαίσιο της βασικής εκπαίδευσης των επαγγελματιών υγείας πρέπει να παρέχεται κατάρτιση σχετικά με τη ΒΚΓ/ΕΒ (με νομοθετική κατοχύρωση της σχετικής υποχρέωσης).

• Παροχή ενός επαρκώς χρηματοδοτούμενου δικτύου υπηρε-σιών σε γυναίκες το οποίο θα παρέχει συνεπή υπηρεσία τόσο εντός όσο και πέραν του πλαισίου των συναφών υπηρεσιών.
• Επίτευξη συμφωνίας όσον αφορά τον ορισμό της ΣΒ και αντιμετώπιση της ΒΚΓ με βάση το φύλο.
• Διασφάλιση της ενεργού συμμετοχής όλων των συναφών φορέων, περιλαμβανομένων των ΜΚΟ που παρέχουν υπο-στήριξη σε γυναίκες οι οποίες έχουν επιβιώσει περιστατικών ΣΒ και στα παιδιά τους.
• Αναγνώριση της ειδημοσύνης των εξειδικευμένων ΜΚΟ.
• Κατάρτιση πρωτοκόλλων, τα οποία θα πρέπει να διαλαμ-βάνουν σχετικά με:

            □          την ανταλλαγή πληροφοριών, την κατοχύρωση της εμπι-στευτικότητας και την έκδοση σχετικών αδειών

           □          τους ρόλους και τις μεθόδους εργασίας, περιλαμβανομένης της συνεργασίας

            □          διαβούλευση με γυναίκες που έχουν επιβιώσει περιστατικών βίας και με τα παιδιά τους.

• Κατάρτιση συμφωνιών για μακροπρόθεσμους στόχους και βασικούς στόχους συνεργασίας.
• Διασφάλιση της απαιτούμενης χρηματοδότησης για την υποστήριξη των φόρουμ συντονισμού.
• Τακτική παρακολούθηση και αξιολόγηση.

Σήμερα, 21 χρόνια μετά την Διακήρυξη για την Εξάλειψη της Βίας εναντίον των γυναικών, υπάρχει ο κίνδυνος της παθητικής οπτικής της βίας.

---

*  www.eige.europa.eu